Met de tweede golf van corona beginnen we ook aan de tweede golf van digitaal samenwerken. Tijdens de eerste golf werden we plotseling gedwongen om de lease auto te laten staan en over te schakelen op digitaal werken. De koptelefoons en microfoons waren niet aan te slepen. De elektronicabranche deed goede zaken. Opeens moesten we allemaal aan de slag via Skype, Zoom of Teams. Gezellig thuis vanaf de keukentafel. De één met video, de ander zonder. Best wel een beetje spannend en ook grappig. Elkaar ontmoeten via beeldschermen. Jezelf zien, de ander zien maar elkaar in de ogen kijken is er niet bij. Maar het leek tijdelijk dus accepteerden we deze ongemakkelijke situatie. Evenals de aanloopproblemen met verbindingen die niet werkten of ontbrekende tools. Problemen die we voor lief namen.

Gemis van communicatie, groepsgevoel en groepsproces

We zijn nu 8 maanden verder en hebben een beter beeld wat digitaal samenwerken inhoudt. De technisch beperkende aspecten kunnen ondertussen opgelost zijn. Maar we blijven de beperkingen voelen van contact op afstand tussen ons mensen. Het grootste gemis voelen we op het gebied van communicatie, groepsgevoel en groepsproces.
 
Hoe kan het nu eigenlijk dat er zulke grote verschillen zijn tussen digitaal samenwerken en samenwerken vanuit een kantoor? Oké, werk je in een kantoorpand met meerdere etages dan ga je ook niet de hele dag heen en weer lopen en heb je ook veel contact via de telefoon en de mail. Wil je iets bespreken dat een emotionele lading heeft dan ga je liever persoonlijk even langs. Is het een feitelijke mededeling dan kan je net zo goed even bellen of mailen. Maar het grote verschil is dat je een keuze hebt.

Samenwerken op basis van vertrouwen

Waarom is elkaar zien in het “echt” zo belangrijk voor ons?  Dit komt omdat we niet alleen communiceren met onze stem maar ook met ons hele lichaam. Waarnemen doen we met meerdere zintuigen; zien, horen, proeven, ruiken en voelen. Uiteindelijk communiceren we 7% met woorden, de rest wordt bepaald door ons stemgebruik en non-verbale communicatie. Dit alles missen we als we digitaal aan het werk zijn. Helemaal als we de video uitlaten. De emotie is weg.  Geen blikken van verstandhouding, niet kunnen lezen van lichaamstaal, niet kunnen bouwen aan een persoonlijke band, geen groepsdynamiek, geen groepsgevoel. Als we met elkaar op één plek samen zijn dan is er groepsdynamiek, ruimte voor een groepsproces en groeit het groepsgevoel. Dan begint de energie te stromen en ontstaat er een click. Deze click is erg belangrijk voor de samenwerking. Het is een soort van basis die we nodig hebben om elkaar te vertrouwen. Dit vertrouwen is van belang als je samen zaken moet oplossen.
 
Het is niet voor niks dat in vele culturen de zaken pas gedaan worden buiten de kantoor uren. Lekker ontspannen tijdens een etentje of een borrel. Blijkbaar hebben we iets nodig dat ons bindt voordat we ons openstellen en ons vertrouwen geven. Het is dus niet alleen een gevoel wat we hebben maar ook werkelijkheid dat er een gapend gat zit tussen fysiek samenwerken en digitaal samenwerken.
 
We hopen dat onze ervaring u het gevoel geeft dat u niet de enige bent die dit zo beleeft. En mocht u nu denken: ”Nou, daar zijn we dan mooi klaar mee”. Wees gerust. In onze volgende blog : Beter samenwerken als een team in de digitale wereld vertellen wij hoe u, ook in de digitale wereld, beter kunt samenwerken als team.
 
Nu alvast van gedachten wisselen? Neem contact op met Jelle Hollema.

 
Lees ook de blog: “Skopos accelereert met Collaborative planning”